2.2.1.Aard 

`Communicatie kent geen grenzen` is een unieke methodiek voor mensen met complexe uitdagingen op het gebied van communicatie, ongeacht de onderliggende diagnose. Bij deze onderliggende diagnose kan men denken aan iemand die doof en/of blind is (doofblind), iemand met een verstandelijke beperking, iemand met een niet aangeboren hersenletsel (verworven), iemand met een gedragsproblematiek of iemand met een lichamelijke beperking (meervoudige beperking). Het kan ook gaan om een persoon met een combinatie van deze uitdagingen. Er wordt alles aan gedaan opdat iemand optimaal kan participeren in communicatie. De gehanteerde filosofie is dat communicatie altijd een uitweg vindt en er geen ondergrens voor communicatie bestaat.

`Communicatie kent geen grenzen` tracht de ervaren grenzen in de communicatie op te heffen door de juiste ingang te vinden en van daaruit verder te bouwen, zodat de mogelijkheden van de persoon onbeperkt aangesproken kunnen worden en iedere bewoner zich ten volle kan ontplooien. De methodiek is niet algemeen toepasbaar, maar moet naar ieder individu vertaald worden. Samen met de bewoner gaat men op zoek naar de juist ingang en het proces aan. De bewoner ervaart dat een doel onderweg kan veranderen waarbij de bewoner zelf onderdeel is van het proces om tot het resultaat te komen. Er wordt geleerd wat er nodig is in het proces zelf. Soms is de begeleider een schaduw om de bewoner te ondersteunen in zijn ontwikkeling, maar soms moet de begeleider ook hele duidelijke grenzen aangeven. De begeleider is een schakel tussen de bewoner en zijn doelen. Daarnaast werkt de begeleider ook heel erg aan de basishouding van de persoon zelf, de aanpak is dus per persoon uniek. Alles is een samenwerking tussen bewoners en begeleiders. Doordat de begeleider de bewoner de mogelijkheid geeft te groeien, groeit de begeleider zelf ook.